واج شناسی زبان ژاپنی
مبانی واج شناسی زبان ژاپنی بسیار ساده است در زبان ژاپنی فقط 5 حرف صدا دار وجود دارد.
این حروف صدا دار به دو شکل کوتاه و بلند استفاده میشوند. استفاده کوتاه و بلند از این حروف صدا دار در معنی لغت تاثیر میگذارد. بر خلاف زبان انگلیسی حروف صدا دار در زبان ژاپنی به صور کامل تلفظ میشوند.حروف بی صدای ژاپنی تا حد زیادی مانند زبان انگلیسی است و مشکل خاصی برای زبان آموزان به وجود نمیارند. سیلاب های کلمات ژاپنی همیشه به حرف صدا دار ختم میشود که باعث آسان شدن تلفظ لغات میشود، زیرا به حرف بی صدا ختم نمیشوند و در نتیجه شما مجبور نمیشید تا چند حرف بی صدا را در کنار هم تلفظ کنید، البته چند استثنا نیز وجود دارد.
یکی از آن ها استفاده از یک تکراری از یک حرف بی صدا است. به عنوان مثال، لغتِ کا کو، اگر این دو کارکتر رو جدا جدا تلفظ کنیم به شکل کاگو و کو هستند اما چون قسمت بی صدا آن ها شبیه به هم است به هم میچسبند و یکی میشوند.
اگر بخواهیم به شکل دقیق تر این مسئله را بررسی کنیم، هر کارکتر ژاپنی کانا یک واحد تلفظی جدا است
که به آن مورا میگوییم. مثلا در لغتِ کانپای چهار مورا داریم. اگر بخواهیم آن را به سیلاب ها تقسیم کنیم فقط دو سیلاب داره. موقعیت هایی وجود دارد که سیلاب به حرف صدا دار ختم نمیشود، اما بیشتر مواقع سیلاب ها به حرف صدا دار ختم میشود. این مسئله در لغات گایرایگو به شکل واضحی دیده میشود، همان لغات دخیل در زبان ژاپنی.
یک موضوع دیگر واج شناسی زبان ژاپنی که برای زبان آموزان چالش برانگیز است، نوع تلفظ پِچ است این موضوعی است که بسیاری از منابع آموزشی حتی به آن اشاره هم نمی کنند. مورا های ژاپنی را میتوان به صورت پِچ بالا و پچ پایین تلفظ کرد پچ بالا بیانگر لهجه لغت است در بعضی از موارد نوع تلفظ پِچ باعث تفاوت در معنی میشود. نوع تلفظ پچ ها بر اساس گویش ها متفاوت است برای زبان آموزان نوع تلفظ اشتباه پچ ها باعث مشکل جدی در ارتباط با سایر افراد نمیشود اما لهجه شما به آسانی قابل تشخیص خواهد بود.